Καμιά φορά θα πρέπει να ανοίξεις τον ασκό του Αιόλου και να απελευθερώσεις ότι κρύβει.

Δεν μπορείς να αντιληφθείς την ομορφιά ή την ασχήμια αυτού του κόσμου όταν τον παρατηρείς από μακριά. Πρέπει να πλησιάσεις, να αφήσεις την επιφάνεια, να προχωρήσεις στο βάθος και να τον εξερευνήσεις… μόνο έτσι αποκτά κανείς επίγνωση και αντικειμενικότητα.

Ο σκοπός αυτού του ελληνικού ντοκιμαντέρ είναι να ρίξει φως στις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες αυτής της πολιτικής καθώς και στο αποτέλεσμα των λεγόμενων επενδύσεων ‘άμεσης προτεραιότητας’ που αντλούν μεγάλες επιδοτήσεις.

Στη πορεία υλοποίησης αυτού του στόχο γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα.

Εξυπηρετεί ουσιαστικά αυτή η ενεργειακή πολιτική την πράσινη ανάπτυξη, και εάν ναι, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι πραγματικά βιώσιμη;

Εξετάζοντας τους περιβαλλοντικούς όρους, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί τα παρακάτω: Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής του χώρου εγκατάστασης; Με πια περιβαλλοντική εκτίμηση δάση, διατηρητέες περιοχές, τοποθεσίες κοντά σε παραδοσιακούς οικισμούς ή αρχαιολογικούς χώρους αξιολογούνται σαν κατάλληλα; Γιατί αυτές οι περιβαλλοντικές μελέτες εκπονούνται κυρίως από ιδιωτικές εταιρείες και όχι από επιστήμονες και με ποια κριτήρια γίνονται αποδεκτές; Ποιες είναι οι υποχρεώσεις των ιδιοκτητών των ανεμογεννητριών να απομακρύνουν τις γεννήτριες και να αποκαταστήσουν το φυσικό περιβάλλον μετά το τέλος της επένδυσης και ποιος είναι ο φορέας ελέγχου ολοκλήρωσης των εργασιών αυτών; Με άλλα λόγια είναι πράγματι αυτή μια αναπτυξιακή στρατηγική ή ένας επιθετικός τρόπος αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Θα μπορούσε η πράσινη ενέργεια υπό αυτές τις συνθήκες να είναι πραγματικά «πράσινη»;

Δείτε το σύντομο Ελληνικό Ντοκιμαντέρ, Ο ασκός του Αιόλου: